Ο ιδρυτής της Yowie Shannon Maldonado σχετικά με το να είσαι ιδιοκτήτης Black Shop εν μέσω διαμαρτυριών

Ο Shannon Maldonado είναι ο ιδρυτής του Yowie, ένα κατάστημα με έδρα τη Φιλαδέλφεια που πουλά είδη από ανεξάρτητους κατασκευαστές και καλλιτέχνες.

Shannon Maldonado AARON RICKETTS

Μέχρι τώρα όλοι έχουμε δει το βίντεο (ή πρέπει να πω βίντεο). Καθώς έβλεπα αξιωματικούς να μεταφέρουν το άστοχο σώμα του George Floyd εκτός πλαισίου, κάτι έσπασε εντελώς μέσα μου. Κάθισα στο σαλόνι μου, αντιμέτωπος με τα ωμά συναισθήματα της δικής μου ιστορίας με τον ρατσισμό. Το πρώτο περιστατικό συνέβη όταν ήμουν 11 ετών. Καθόμουν σε ένα πάρκο της Φιλαδέλφειας λίγα τετράγωνα μακριά από το σπίτι μου με μερικούς λευκούς φίλους μου και μου ζητήθηκε να φύγω επειδή ήμουν μαύρος. Αμέσως μου εμφυσήθηκε ένας φόβος. Ένας φόβος που βουίζει ήσυχα κάτω από την επιφάνεια της καθημερινότητάς μου. Στη συνέχεια, υπήρχαν τα αμέτρητα άλλα περιστατικά. από το να παραβλέπω για ευκαιρίες καριέρας, να με λένε φυλετικούς υβριστές ενώ εργάζομαι σε εταιρική μόδα, να αγγίζω τα μαλλιά μου από τους λευκούς συναδέλφους μου ή να μου λένε "μη μιλάς μαύρα" από στελέχη. Υπάρχουν πάρα πολλά περιστατικά για να θυμηθούμε, γιατί όταν είσαι μαύρος αυτές οι συναντήσεις γίνονται κάτι που αρχίζεις να περιμένεις.

Όταν άνοιξα τη βιτρίνα του καταστήματος μου το 2016 στη Φιλαδέλφεια, είχα πολλές στιγμές φόβου. Υπήρχε ο συνηθισμένος φόβος να γίνω ένας εκκολαπτόμενος επιχειρηματίας, αλλά κυρίως υπήρχε ο φόβος να είναι διαφορετικός. Οι βιτρίνες στο δρόμο μου ανήκουν κυρίως σε μη μαύρους. Το Yowie δεν είναι ένα τυπικό κατάστημα για τη Φιλαδέλφεια. Ο χώρος μας είναι φωτεινός με λευκά δάπεδα που μιμούνται μια γκαλερί και τακτοποιούμε και εμπορεύουμε τα πράγματα με τρόπο που δεν είναι πάντα "Βγάζει νόημα" σε μια πόλη που είναι παραδοσιακά απλή και μπλε γιακά. Συχνά με προκαλούν με ερωτήσεις όπως "Τι ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΕΡΟΣ?" από ανθρώπους που νομίζω ότι εννοούν καλά αλλά πάντα εκνευρίζονται από την παρουσία μας. Τις άσχημες μέρες σχεδόν με σπάει να νιώθω συνεχώς ότι δεν ανήκουμε εκεί, ενώ σε καλύτερες μέρες είμαι έτοιμος για την πρόκληση με τα πόδια μου περήφανα στερεωμένα στο πάτωμα.

Το φωτεινό, πολύχρωμο κατάστημα του Yowie. Ευγενική παραχώρηση του Yowie

Την Κυριακή 31 Μαΐου, βρέθηκα ανίκανος να σταματήσω να κλαίω. Το φράγμα των ωμών συναισθημάτων που κρατούσα επί δεκαετίες είχε σπάσει. Δεν είχε απομείνει τίποτα να το σταματήσει. Ένιωσα τεράστια, συντριπτική θλίψη για την απώλεια αυτών των πολλών ζωών, που έφερε στην επιφάνεια ο χαμός του Τζορτζ Φλόιντ. Σκέφτηκα τον μικρό μου αδερφό, ο οποίος παρενοχλήθηκε από την αστυνομία από το γυμνάσιο, και τις φορές που συνελήφθη και επέζησε. Σκέφτηκα τις καθημερινές μικροεπιθέσεις που δέχομαι. τις φορές που οι άνθρωποι αμφισβητούν γιατί μου δόθηκε κάτι ή γιατί ήμουν κάπου. Αντιμετώπισα πράγματα που είχα θάψει τόσο βαθιά που μάλιστα πάλεψα να θυμηθώ όλες τις λεπτομέρειες.

Καταλαβαίνω άλλες επιχειρήσεις που καρφώνουν φύλλα από κόντρα πλακέ στις βιτρίνες τους, αλλά ήξερα ότι δεν ήταν σωστό για το κατάστημά μου. Αποφάσισα να συνθέσω τις σκέψεις μου και να τις εκτυπώσω ως μια μεγάλη αφίσα για προβολή στα παράθυρά μας.

Οι πινακίδες που εκτύπωσε η Maldonado για να κρεμαστούν στις βιτρίνες των καταστημάτων της. Ευγενική παραχώρηση του Yowie

Δεν ήθελα να τρέξω ή να κρυφτώ πια. Wantedθελα να διεκδικήσω τον χώρο μου ως μαύρος ιδιοκτήτης επιχείρησης. Το Yowie δεν είναι η μεγαλύτερη βιτρίνα, αλλά αντιμετωπίζει ένα πολυάσχολο παντοπωλείο και βρίσκεται κοντά σε μια ηλιόλουστη γωνιά που περνούν οι περισσότεροι γείτονές μας και πολλοί άλλοι ιδιοκτήτες καταστημάτων. Wantedθελα να ξέρουν πώς νιώθουμε. Πόσο κουρασμένοι είμαστε. Και πόσο λίγο περισσότερο μπορούμε να πάρουμε. Το παράθυρο δεν αφορά εμένα, αφορά τους Breonnas, τους Ahmads, τους Tonys, τους Georges και τους μαύρους που περνούν τόσο πολύ από τη ζωή τους παλεύοντας για να υπάρξουν. Καθώς στεκόμουν στην άδεια βιτρίνα του καταστήματός μου (έχουμε κλείσει από τις 3/13 λόγω του COVID-19) εφαρμόζοντας τα μικρά κομμάτια ταινίας στις άκρες της αφίσας ένιωσα το νερό να ανεβαίνει ξανά. Τα μάτια μου έβρεξαν, αλλά φούσκωναν με μια διαφορετική αίσθηση: υπερηφάνεια. Η Yowie είναι επιχείρηση μαύρης ιδιοκτησίας και υποστηρίζουμε τους διαδηλωτές. Iθελα οι περαστικοί και το κοινό μας να γνωρίζουν πού βρισκόμαστε και σκέφτηκα ότι η πινακίδα θα μπορούσε να λειτουργήσει ως μια αόρατη χειραψία. Θέλω οι άνθρωποι που περνούν από το κατάστημα να αφιερώσουν χρόνο για να διαβάσουν την αφίσα και να ακούσουν αυτά που λέω, τα οποία ελπίζω να εκφράζουν αυτό που νιώθουν τόσοι πολλοί στη μαύρη κοινότητα. Αυτές οι συνομιλίες πρέπει να επεκταθούν εκτός των κύκλων μας. Αυτή η στιγμή είναι μεγαλύτερη από ένα άτομο. Παλεύουμε για τη ζωή μας.

Η βιτρίνα του Yowie αυτή τη στιγμή. Ευγενική παραχώρηση του Yowie

Αυτές είναι οι λέξεις στο παράθυρό μας:

ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΙ.

ΚΟΥΡΑΣΤΕ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΛΛΑΓΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ. ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΦΟΝΟΥΣ ΜΑΥΡΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ. ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΝΩΝ ΒΙΝΤΕΩΝ ΤΩΝ ΛΕΜΕΝΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑΙ, ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΛΛΑ ΕΠΙΣΗΣ, ΣΥΝΤΟΜΟ ΚΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΟ. ΚΟΥΡΑΣΤΕ ΝΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΤΕ ΝΑ ΝΙΩΘΟΥΝ ΑΛΛΟΙ ΑΛΛΟΙ ΟΤΑΝ ΠΟΛΥ ΣΠΑΝΙΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΥΤΕΡΟ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΝΟHΟΥΜΕ.

ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΘΟΥΜΕ ΣΤΑ ΣΑΛΟΝΙΑ ΜΑΣ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΠΟΥΛΑΚΙΑ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΤΑΘΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΝ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΚΑΘΕ ΣΗΜΕΡΑ. Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ ΕΛΕΓΧΕΤΑΙ ΤΟΣΟ ΣΥΝΤΟΜΑ ΠΟΥ ΑΠΟΡΡΟΦΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΠΡΩΞΟΥΜΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΟΣΟ ΒΑΘΙΕΣ ΑΠΛΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΜΕ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΠΑΣΤΟΥΜΕ.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΜΕ ΑΛΛΟ.

Η Yowie είναι μια περήφανη μαύρη επιχείρηση και υποστηρίζουμε τους διαδηλωτές που αγωνίζονται να τερματίσουν την αστυνομική βία. Είμαστε δίπλα στις οικογένειες των George Floyd, Ahmaud Arbery, Breonna Taylor, Tony McDade και των αμέτρητων άλλων που ασχολούνται με την απώλεια και τον πόνο αυτών των ανόητων δολοφονιών.

>